Krzysztof Eugeniusz Penderecki (ur. 23 listopada 1933 w Dębicy[1]) – współczesny polski kompozytor, dyrygent i pedagog muzyczny, przedstawiciel tzw. polskiej szkoły kompozytorskiejw latach sześćdziesiątych. Były rektor, do dnia dzisiejszego profesor Akademii Muzycznej w Krakowie. Doctor honoris causa m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Yale,Uniwersytetu Warszawskiego[2], Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina[3] oraz Akademii Muzycznej w Krakowie. Członek Polskiej Akademii Umiejętności[4]. Honorowy obywatelBydgoszczy[5]. Od 1978 r. członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). Kawaler Orderu Orła Białego.
Mąż Elżbiety Pendereckiej. Ma troje dzieci – Beatę z pierwszego małżeństwa (absolwentka Akademii Muzycznej, dziennikarka Polskiego Radia w Krakowie) oraz z małżeństwa z Elżbietą Penderecką: Łukasza (ukończył cztery kierunki studiów: medycynę, psychologię, zarządzanie i polonistykę; praktykował jako psychiatra) i Dominikę (ukończyła filologię włoską).
Działalność pedagogiczna
Krzysztof Penderecki wkrótce po ukończeniu studiów podjął działalność pedagogiczną na macierzystej uczelni. Wśród jego studentów znaleźli się m.in. Marek Stachowski, Abel Korzeniowski, Antoni Wit, Joanna Wnuk-Nazarowa czyKrzysztof Meyer; ten ostatni jednak wspomina, że przez dwa lata studiów u Pendereckiego spotkał się z nim "dokładnie siedem razy", a pracę dyplomową Penderecki jedynie przekartkował[8]. W 1972 roku Penderecki, nie należąc do PZPR, dzięki swojej renomie oraz interwencji w Ministerstwie Kultury grupy wykładowców uczelni (m.in. Mieczysława Tomaszewskiego, Krzysztofa Meyera oraz partyjnego Krzysztofa Missony), został nominowany na rektora zamiast, wybranego przez władze, Tadeusza Machla[9]. Krakowska PWSM stała się wówczas jedyną uczelnią o niepartyjnych władzach, samego Pendereckiego nazywano "parasolem"[10]. Rektorat Pendereckiego trwał nieprzerwanie przez 15 lat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz